Başlığı görünce aklıma Leyla ile Mecnun'dan bir sahne geldi.
"Gönlünde birisi varken kafana başkasını sokmaya çalışmak... O beden o yükü kaldırmaz."
tık tık
O beden gerçekten o yükü kaldıramayabilir. Basit zannedersin başta, ne var ki bunda. Ama o öyle değil işte. Gerçekten birini sevince insan aklına başkasını alamıyormuş. Düşüncelerinde başkasına yer veremiyormuş. Olmuyormuş yani. İçi sızlıyor insanın sonra. Çok yanıyor canı. Bir zorluktan kurtulmaya çalışmak için yapar belki çoğu insan bunu ama bu daha büyük bir acı getirmekten başka bir şey yapmaz.
Gerçi çok sevdiğini söyleyip yanına bile başkasını alanları gördü bu gözler ama neyse...